Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Non est igitur voluptas bonum. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Duo Reges: constructio interrete. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid censes in Latino fore? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Hoc est non dividere, sed frangere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Qui convenit? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Itaque contra est, ac dicitis; Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quis enim redargueret? In schola desinis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Efficiens dici potest.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed ego in hoc resisto; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quid iudicant sensus? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.