Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Verum hoc idem saepe faciamus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Stoicos roga.

Proclivi currit oratio. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quaerimus enim finem bonorum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Si longus, levis. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid enim?

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sed ad bona praeterita redeamus. Primum divisit ineleganter;

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Laboro autem non sine causa; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.