Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen intellego quid velit. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Bork

Ea possunt paria non esse.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Proclivi currit oratio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ego vero isti, inquam, permitto. Perge porro; Quis est tam dissimile homini. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Sed haec omittamus; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.