Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Si longus, levis. Quonam, inquit, modo? Restatis igitur vos; Duo Reges: constructio interrete. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Cave putes quicquam esse verius. Quo tandem modo? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sedulo, inquam, faciam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Pollicetur certe. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Eam stabilem appellas.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?